Thursday, June 25, 2009

Ruud de Wolff - een naschrift bij The Blue Diamonds












Een Duitse anarchistische uitgeverij heeft een soort gedenkboek uitgegeven over Indorockers - Nederlandse jongens van Indische achtergrond die rock'n'roll maakten, en daar in Duitsland bij de jeugd die iets anders wilde dan de gangbare Schlager en tieneridolen, succes mee hadden. Veel van de betrokkenen zijn in Nederland onbekend gebleven - misschien hadden ze een zelfde soort onderstroom"-succes als in West-Duitsland, ik meen dat er intussen ook een Nederlands boek over de zogeheten Indorockers is verschenen. Heeft Lutgard Mutsaers niet zelf banden met een van die bands?


De tweede naam die mij te binnen wil schieten als het over de Indorockers gaat is die van de Tielman Brothers. Maar de eerste, de grootste op Nederlandse schaal, zijn de De Wolff Brothers, The Blue Diamonds dus. Een van hen is kort voor de kerst overleden, Ruud.


Het waren nette Nederlandse jongens. Ze zorgden voor versies van Amerikaanse hits die voor Nederlandse ouders acceptabel waren. 'Til I kissed ya of Oh! Carol waren in hun originele versies veel te ordinair. Dat kan niet alleen de reactie bij mij thuis zijn geweest, waar mijn zuster de potentiële rock'n'roll-afneemster was. Dat was, zeker voor de jongere observator van dit alles, die natuurlijk ook allang rock'n'roll-liefhebber was, juist het bezwaar. In toenemende mate, natuurlijk, en zeker toen het aan het aflopen was met The Blue Diamonds.

.
Ze waren een regelmatig verschijnend fenomeen op dat andere Geheel Nieuwe dat een rol in het menselijk leven ging spelen destijds in Nederland, de televisie. Neil Sedaka of The Everly Brothers zijn zelden live op de televisie geweest. De Diamonds konden altijd wel even langskomen. Playbacken, natuurlijk, want het hele orkest van Jackie Bulterman, de man achter hun succes, kon moeilijk steeds opdraven. Van Neil Sedaka coverden ze naast Oh! Carol ook Stairway to heaven, van The Everly Brothers behalve 'Til I Kissed ya Bécauds Let it be me (Je t'appartiens) en Cathy's clown. Toen vond het management van The Everly Brothers het welletjes, want het ging opvallen dat in Nederland een andere groep er steeds met hun nummers vandoor ging. Het werd The Blue Diamonds in een proces verboden dit nog verder te doen.


Achteraf weten we dat dit coveren gewoon een uiting van fanschap was. The Blue Diamonds moesten een nieuwe weg op. Het bleek de weg van het coveren van vooroorlogse songs te zijn, waarmee ze natuurlijk helemaal papa en mama's grote lievelingen werden. Ze zijn er nooit van af gekomen. Na Ramona, dat ook internationaal in de hitparades scoorde, was er geen weg terug meer. Little ship werd gepresenteerd als een terugkomen op de rock'n'roll. Het was mede geschreven door Doc Pomus en Mort Shuman, van wie trots gezegd werd dat zij ook voor Elvis Presley gewerkt hadden - ik zou eerst en vooral aan The Drifters gedacht hebben. Het zou hun zwanezang blijken, wat de hitparadenoteringen betreft. Het Nederlandse publiek wilde opgepoetste vooroorlogse croonersliedjes, Ramona bovenal.


In 1965 maakten The Everly Brothers hun comeback in de Britse hitlijst met That'll be the day van Buddy Holly. Omdat dit geen origineel Everlies-nummer was konden de Diamonds dit wel coveren, wat leidde tot een gedeelde hitnotering in Nederland, zonder dat er een dwangsom aan te pas hoefde te komen. Maar de Everlies mochten allang zelf blij zijn, en niemand lag nog wakker van The Diamonds, in het buitenland zomin als in Nederland zelf. Het is toch altijd treurig om achteraf te zien hoe je roem al voorbij kan zijn op een leeftijd waarop de meeste mensen nog moeten beginnen. Nederlandstalig repertoire - niets lukte echt meer. De mensen wilden Ramona. Ruud de Wolff van Ramona is dood. Zelf was hij liever rock'n'roller geweest.


Nou, troost je, Ruud, daar in de eeuwigheid ben je voor eeuwig rock'n'roller. De mensen die je coverde leven nog, zoals ook je broer - wacht even, Buddy Holly wacht je wellicht op, waarom niet - dus nu kun je helemaal je gang gaan daar. En voor jongelingen die nog niet konden of mochten opende je wel samen met je broer de wereld van de Amerikaanse muziek - een niet te overschatten verdienste. En achteraf kun je dat houterige schoolaccent-Engels als ruig DIY zien in plaats van een beschaafde concessie aan in de huiskamer naarstig meekijkende ouders, kasian. En als ik mijn tweedehandscolbertje met brede lefrevers aanheb krijg ik altijd de neiging een gitaarhouding aan te nemen en zelf Cathy's clown te coveren. Laat die Ramona nou maar aan de ouwe sukkels over...

Transkul, 4 januari 2000

Transkul Playlist January 2000: remembering Curtis Mayfield - Nagedachtenis Arthur Lehning

99,3 Mhz FM, Tuesdays 20-21 hrs






4 Januari 2000 - the M-word & het L-woord


Ronny Jordan: My favourite things


Were you tricked again like we by the BBC showing at New Years's
Day? I wonder if it ever stops working: The sound of music...


Anyway: the M-word is out, M for Mayfield, one of the truly great
soulmen who died at Dec. 27th, 1999>


Curtis Mayfield: We got to have peace
Curtis Mayfield: Superfly
The Impressions: This is my country


From the days when there was not any "political correctness" to boast
or groan about, and such black statements were deemed to be racist by
White America


Major Lance: Um um um um um um


Incredible title, written by the M-Man - better known in the Wayne
Fontana and the Mindbenders-version on this side of the Atlantic - but
this is the original, no doubt about that


Jerry Butler: Need to belong to someone


A former member of The Impressions, singing a Mayfield song

Het
origineel!


The Impressions: Woman got soul


The Impressions: I'm so proud


Barbara Mason: Give me your love


Written by Curtis Mayfield, of course


Curtis Mayfield: If I were only a child again


The Impressions: You've been cheatin'


Curtis Mayfield: Don't worry, if there is a hell below, we're all
going to go


The Impressions: People get ready


Well, if there should be just one song for which Curtis M. ought to be
remembered - which is not the case, fortunately -, this is the one...


Signing off with:


Om Kalsoum: Lessabr Hedoud pt.1




Arthur Lehning 1899-2000


Op Nieuwjaarsdag is Arthur Lehning overleden. Aan de beschouwing naar
aanleiding van de PC Hooftprijs in 1999 is eigenlijk niets meer toe te
voegen, of juist heel veel. We laten het voorlopig hierbij:



ARTHUR LEHNING GELAUWERD



De P.C. Hooftprijs is nog steeds de eervolste prijs die een schrijver in
Nederland kan krijgen, en des te beter dat hij inmiddels geen echte
staatsprijs meer is. Als staatsprijs is hij aan de waan van de dag
bezweken, waaraan de omvangrijke jaarlijkse sponsorprijzen per
definitie voldoen. Maar deze hoogste prijs voor Arthur Lehning, dat kan
men toch moeilijk met die waan van de dag vereenzelvigen. Het komt
mij voor dat deze toekenning in Lehnings honderdste levensjaar ook niet
een "nu-het-nog-kan"-erkenning is, zoals met Alberts gebeurd is; al
kunnen we ons wel afvragen of de prijs niet met die ronde leeftijd
samenhangt.


De P.C. Hooftprijs wordt maar zelden gegeven aan schrijvers voor
wie essays of in het algemeen non-fictie het belangrijkste deel van hun
werk is, zoniet het enige. Lehning heeft voorzover mij bekend geen
roman of dichtbundel op zijn naam staan. Hij heeft geschreven over
dichters en prozaïsten die hij gekend heeft - allen uit de klassieke tijd
van de Nederlandse literatuur: Marsman, Slauerhoff, Ter Braak,
Greshoff. Hij heeft met i10 ruimte gegeven aan
avantgardistische kunstenaars in een tijd toen er nog grenzen te
verleggen leken in de kunst. En hij heeft stem gegeven aan het
anarchisme als stroming, in de vorm van een tekstbezorging van het
werk van Bakoenin, en in eigen anarchistische uitingen, bijeengebracht
in bundels als Ithaka, De draad van Ariadne en
Prometheus. Zijn meest herdrukte werk, onder een
onoverzichtelijk wordende hoeveelheid verschillende titels, is zijn
vertoog tegen het jacobijnse leninisme. Er zouden wel andere essays of
verzamelingen heruitgegeven mogen worden van de laureaat.


Afgezien van het feit dat de P.C. Hooftprijs geen staatsprijs
(meer) is, lijkt het mij onzin om te denken dat "het anarchisme" daar
niet bij gebaat zou zijn. Het is net zo gemakkelijk andersom te
interpreteren, en het lijkt mij dat dit gerechtvaardigder is. Maar het is
tenslotte een prijs voor Lehning zelf, die gerust als de belichaming van
de lichtzijde van de aflopende eeuw gezien kan worden, en het past ons
hem met deze bekroning van harte geluk te wensen.


Er valt in zoverre nog iets aan toe te voegen, dat er tussen de
toekenning en de uitreiking een nieuwe verzamelbundel met (vrijwel
uitsluitend) oude, al eerder gebundelde artikelen, verschenen is. En dat
het, net als met Alberts, toch een op-de-valreep-toekenning is
geworden.
Heel even dacht ik dat Arthur Lehning misschien wel echt onsterfelijk
zou zijn....


(André de Raaij)




18 January 2000




  • Els Molenaar: Gezakt of geslaagd

  • Opnieuw opnieuw uit, nu ook op Biet het nr.4 - hm, is dat niet
    wat veel van het goede?


  • Inti Illimani: Venceremos

  • De stemming zit er niet zo in, maar Ricardo Lagos is de opvolger van
    Salvador Allende, zeker en vast...


  • Sukru Sani: Sweet corazon

  • This sounds somehow familiar, but what is it? A bit like I don't
    wanna dance
    by Eddy Grant, but it must be something in Portuguese
    or Spanish - ¿quien sabe?


  • Samira Tewfiq: Asmar kahil el eyn

  • Aeide Mousa: Hymne aan de zon (Mesomedes van Kreta, ca. 135 A.D.)

  • Om Kalsoum: Lessabr Ledoud pt.2

  • Atrium Musicae de Madrid: Papyrus Wien 29825

  • The filling of gaps in the papyri makes it sound like something very
    experimental of the early 20th century...


  • Jerry Butler: Message to Martha

  • Lou Johnson: Magic potion

  • Poor soul, Lou Johnson: coveredMessage to Martha, and then Adam
    Faith went away with it. His Magic potion sounds like Bacharach
    and David have been listening very good to Leiber & Stoller and the
    Drifters, the lyrics sound a lot like Love potion number 9, and
    this one has been coverd by The Searchers too. Lou with the golden
    voice only had a chart position with:


  • Lou Johnson: A time to love, a time to cry
  • ,
    Sidney Bechet's Petite fleur put to lyrics. And with what should
    have been the greatest a barefoot white English girl with hardly any
    voice got away:


  • Lou Johnson: Always something there to remind me

  • Anyway, it is back (back?) in the shop, so give him his chance!!


  • N'Java: N'Java Theme

  • David Andriamamonjy: Nilentika/Tazanakely








  • 25 January 2000




    Man or Astroman?: The Heavies / Madness in the streets


  • Django Reinhardt: Manoir de mes rêves

  • The Four Tops: Love makes you human

  • At last we know about Levi Stubbs: he is alive and performing! We owe
    this knowledge to DBW.


  • Billy Bragg: Between the wars

  • Het is weer volop oorlog. Het minste dat we u kunnen laten doen is de
    petitie tekenen van Amnesty International


  • Springwater: I will return

  • Two numbers with a tiny reference to "Abide with me"....


  • GAC-Vozes na luta: Soldados ao lado do povo

  • Dedicado al pueblo indigena ecuadoreño...


  • Maria Makeba: Mbayi mbayi

  • Paul Robeson: River, stay way from my door

  • Mahalia Jackson: Down by the riverside

  • Uiterst betreurenswaardig dat de Nederlandse vertaling dit lied in zo'n
    onbenullig daglicht plaatst.


  • Jo-El Sonier: Les flammes d'enfer

  • Cannonball Adderley: Something different

  • Aeide Mousa: Sumerische scheppingshymne

  • Bèmgnot almorem - our new themetune!?


  • For Osman Murat Ülke's very moving letter about his several servings in
    jail we refer to Peace News: What's new, now on
    line!