Veronica vindt het nodig dezer dagen een top-880 over de jaren tachtig uit te zenden. Er staat erg veel in die lijst dat ik voor geen geld (terug) wil horen, rotzooi die zij destijds al draaiden. En er staat vooral veel niet in van wat ik destijds als deejay op Kemphaan, RVZ, Radio 100 en Radio Amsterdam Noord gedraaid heb - van Martha and the Muffins tot en met de Stone Roses (waar ik in Amsterdam de eerste mee was, de telefonische reacties waren nauwelijks bij te benen - dus gelukkig maar, eigenlijk, dat die er niet bij staan).
Het valt op dat hiphop en house niet bestaan of bestonden bij Veronica, maar ook voor Renee en Renato hoef je niet bij hen langs te komen (of ABBA) - ze denken dat ze aan goede smaak moeten doen.
Ik (Rob Geritsen) ga de lijst na en vermeld wat meer dan eens is langsgekomen op de 95,5, of wat ik zelf elders heb gedraaid (er is geen Radio-100-muziek bij merk ik).
De hoogst genoteerde wel degelijk oorspronkelijk typische underground hit van de voortzetting van Joy Division (Pardoel!) - waar Veronica nooit van gehoord heeft...
Ik herinner mij dat ik dit door Marcel (Freek Frituur) aangeleverde nummer wel degelijk regelmatig met enig genoegen heb gedraaid, redelijk vroeg op de maandag.
Nog steeds passabel dansvloernummer.
"Braaksel", vond Gerrit Theunissen. Vanwege het ritme waardeerde ik het wel.
Destijds heette het wave, nu moet je het met terugwerkende kracht nieuwe romantiek noemen. Houdbaar.
Nog steeds een dansvloernummer.
Ik had (en heb?) er een hekel aan, maar anderen draaiden het stuk op RVZ. Heb het een keer gedraaid toen het voor de zoveelste keer opnieuw in de Britse hitparade opdook, als nieuw/recurrent (en een beetje om te pesten).
Stond op studiotape, maar herinner mij er niets meer van.
Prachtige bombast, geleverd door Annabelle, een nummer dat dierbare herinneringen oproept.
Was dit wel jaren tachtig? In ieder geval wel Radio-Kemphaan-materiaal.
Ik was (en ben) er niet kapot van, maar sommige collega's vonden het onweerstaanbaar. Nee, dan de versie van Weird Al Yankovic.
Mooie blue eyed soul, houdbaar
"Die ellende," zei iemand van Unique - een aanbeveling dus. De Eurythmics waren in het begin underground, dit nummer is blijkbaar een keerpunt naar hun mainstream-doorbraak. Maar het blijft een sterk nummer.
Waar gaat het over? Intrigerend, houdbaar.
Prachtige blue eyed die ik ook thuis met genoegen (eventueel met wegpinken van traantje) opzet. Wellicht mijn nr.1 over het decennium.
Alleen de groepsnaam al klinkt naar underground. Een grote hit tenslotte, maar houdbaar.
Werd als recurrent gedraaid, vooral door Peter Waslijn (Jeroen Dirks). Prettig niemendalletje.
Op den duur was ik degene die met nieuwe Bangles-singles aankwam. Tot en met Eternal flame op Unique, waar je alleen easy listening mocht draaien - en het werd de nieuwe single en hun grafschrift, en ik kan hem niet meer horen. Deze wel, beter dan het origineel tenslotte.
Zelf meegebrachte 12" uit Engeland, 1986. Dat ze daar bij Veronica nu nog van houden...
Het staat mij vaag bij dat deze wel gedraaid is, evenals Talk talk, wat zelfs een RVZ-hit was.
Een soort strijdlied. Maar het was wel over, in 1987.
Op soulfeesten en als recurrent. Houdbaar dansvloernummer.
Frits van Egters (Pieter Buys) kwam er mee aan, ik kondigde deze tip van hem aan als "Al Stewart goes disco". A grow-on-you niettemin, nog steeds houdbaar.
Achteraf toch sluipmoord op het mooie nummer van de Everly Brothers. Zou het nu alleen back to back met het origineel nog draaien (eventueel met Waylon Jennings' versie).
The Undertones ontbreken bij dat Veronicavolk. Dit is toch niet helemaal the real thing. Dolf Jansen-muziek, ook weer niet slecht.
Liever de Staple Singers, maar ook deze: uitstekend dansnummer.
Dr. John Stalin alias Henk Pardoel alias Jack Quarles draaide dit grijs. Toen vond ik het vreselijk, en dat stak ik niet onder stoelen of banken, nu zie ik het inderdaad als goede rock'n'roll. Ik denk dat het kwam doordat de Runaways wat suspect waren (maar een van de latere Bangles kwam ook uit die band).
Ik vond Prince destijds al zwaar overschat, er is geen reden hier nu anders over te denken. Velen dachten er toen wel anders over.
Dick-Jan en ik draaiden het in ieder geval.
Niet helemaal houdbaar gebleken, toen was het een goed dansvloernummer.
Mijn verjaardag, 1986... Een Prince-compositie. Ze hebben betere nummers gemaakt die dan ook niet in deze lijst voorkomen..
Superieur, nog steeds.
Geldt het zelfde voor als voor het vorige nummer.
Voor velen de eerste kennismaking met de blues. Daar moet je het eigenlijk maar niet mee vergelijken.
Therapeutische pop. Ik begrijp niet wat de mensen hier in zagen, Marcel kwam steeds met nieuwe 12''-es van hen aan, er zal iets ingezeten hebben wat ik niet zag (en nog steeds niet zie).
De betere Dolf Jansen-muziek. Houdbaar.
Ik heb de film met Gerrit Theunissen (Aad Lindeman) gezien. Twijfelde en twijfel aan de verfilmbaarheid van 1984 en aan de mogelijkheid van soundtrack. Maar gedraaid heb ik hem, uit loyaliteit...
Zeiknummer. Pieter Buijsmuziek.
Nog steeds goede toepassing van Zuidafrikaanse muziek in Amerikaanse pop.
Lang niet meer gehoord/gedraaid. Destijds een sterk (dans)nummer van de you-heard-it-here-firstsoort. Zou de houdbaarheid moeten uitproberen (de Veronicanotering belooft niet veel goeds).
De heren met een proeve van engagement. Plotseling konden de Stones (weer).
De pretenties van dit nummer bestreed ik graag met de versie van The Commentators (ontdekt door Dolf Jansen) - toch een klassieker (ook in die versie). In deze dagen van Nieuwe Oorlog staat het ook in een ander licht.
De maestro bewees nog steeds in topvorm te zijn. Leuke film ook.
Jasses - heb mijn mening al gegeven. Maar veel gedraaid door collega's.
Houdbare klasse.
Heb ik dit destijds gedraaid als nieuwe single? Waar is mijn emmertje?
Beter voorbeeld van dansbare en houdbare blue eyed van het duo.
Dansvloerkraker. Is dit wel '80?
Zorgt nog steeds voor een goed gevoel. Annabelle kwam er mee aan, een ware ontdekking.
Uptempo, maar het blijven de Simple Minds. RVZ-hit geweest, niet aan mij besteed.
Plotseling leek Mike Oldfield draai- en misschien zelfs dansbaar.
Ze hebben wel eens (een paar maar) foute nummers gemaakt. Dit is daar niet een voorbeeld van.
Heet dit echt zo? Dansvloerkraker, soulfeesten, recurrent.
Haar comeback als soloartieste. Veronica liet haar na twee weken vallen. Wij niet, en de voormalige zeeschuimers moesten er op terugkomen en doen nu net of het hun ontdekking was. De comeback viel verder tegen, en Veronica en consorten zagen het (dus) toen wel in haar.
Synthipop, Moderne Muziek - zo heette het toen.
De Boys waren het eerst op RVZ gedraaid, dus ze konden... ook toen ze eigenlijk niet meer konden. Maar wanneer was dat eigenlijk?
Werd op zijn manier ook voor new wave versleten. Kan echt niet (meer).
Voor het eerst gehoord bij Peter Bartlema. Hall & Oates, blue eyed en houdbaar.
Heb het zelf regelmatig gedraaid en sta er nog steeds achter.
De Human League begon als experimenteel-alternatief ('vinyl'). Hier waren ze synthi, maar van grote klasse. Ze bleven draaibaar. Toen dit actueel was was het net aan het uitgaan met mijn eerste lief met wie ik een herkansing had gehad, dus het heeft een zware lading. Jammer dat het in deze lijst staat, maar het was aan beide zijden van de wateren een grote hit.
Pardoel kwam met dit bandje aan, en crossover-reggae was toe nieuw en leuk. Doe Maar was een Nederlandse variant. Ooit is het nieuw en verrassend geweest.
Soul! Beproefde namen uit een beproefd geslacht. Kwamen ze eigenlijk naar voren toen Sam Cooke in de Grote Herkansing kwam?
Merkwaardigerwijze kende ik (en draaiden we) eerst het antwoordnummer Thunder and lightning van Miss Thang - prachtig. Dit oorspronkelijke nummer kwam later aan - misschien via Johan Alverman (Hans Diepstraten). Mooi, maar om de een of andere reden kan ik mij er niet toe zetten het nog te draaien. Miss Thang zou in een rare soul setting passen (want zeldzaam).
Is dit 80s? Dan maar net. Het valt mij nu pas op dat Iggy Pop bij Veronica geheel ontbreekt.
Het enige nummer van Michael Jackson dat regelmatig gedraaid is, en dat ik zelf heb. Tip van Marcel Kennis.
Het begin van... ja, waarvan eigenlijk? Met genoegen gedraaid in '89, en nog steeds.
Plotseling kwam Tom Jones uit de kast als de soulzanger die hij steeds geweest was. En nog steeds graag gedraaid.
Tja, veel rereleases in de jaren tachtig . Maar dit is voor mij toch echt 1968. En ik geef de voorkeur aan Gladys Knight.
Een niet waar gemaakte belofte. Soul!
Rerelease. Maar ware klasse is tijdloos. Niks 80's! Pak u weg, mislukte zeeschuimers, blijf van De Muziek af.
Vroege jaren-zestig-stijl. Een groot deel van de jaren tachtig was retro. Maar mooi, nog steeds.
Ach hemeltje, dit is het enige nummer van de Smiths dat ze kennen. De huisband van de 95,5 - How soon is now, oorspronkelijk een b-kant, is er ontdekt, ook speciaal terwille van De Overkant. Een van hun minste nummers - ik katte destijds nogal op de band ("achach, de nieuwe Smiths") die mij achteraf zeer dierbaar is. Dit is uiteraard een van hun mindere nummers.
Als het net uit was kon je iets van Madonna draaien. Hilversum was zo traag dat je er weken mee voorlag. Iets wat ze niet zullen zeggen, toen niet en nu zeker niet. Deze heb ik met overtuiging gedraaid.
Noveltysound, niet te categoriseren. Houdbaar.
Een voormalige toekomstschijf van Radio Amsterdam Noord. Juist de goede mix van weemoed en opgewektheid die bij een goed popnummer hoort - zijns ondanks, lijkt mij.
Dank ik aan Peter Beuconetti (Peter Remmelenkamp), die zelf al geen deejay meer was toen. Nog steeds een topnummer.
Prettig waveniemendalletje. Recurrent.
Mooi en indringend. Subtiel lied illustratief voor de Thatchertijd (en nog steeds).
Krachtige synthi van een zangeres met kloten, zoals Pardoel zou zeggen.
De Godfather met een van zijn dansbaarste nummers, en dat uit de 80's...
Het origineel van Jackie De Shannon heb ik veel meer gedraaid. Recurrent.
Ik geloof er niets van dat ze dit in zijn eigen tijd gedraaid hebben. Kemphaanhit, en volgens mij uit 1979.
Pas jaren later zag ik de ironie er van in en waardeerde ik het. Toen vond ik het niks (begreep het niet).
Dit is zooooo 1979, wat doet het hier? Of hadden ze dit pas door in 1980 of zo, bij Veronica?
Zelfde commentaar als vorige nummer. Mooie cover - nu het origineel nog eens vinden. De versie van The Kinks waart wel rond, ook als rerelease onbetaalbaar.
Dick-Jans favoriete band. Toepasselijk en dus grijsgedraaid bij de Pinkstermarathon van 1982. Nog steeds kippevel - en onlosmakelijk met die dagen verbonden.
Het enige nummer van de Style Council dat ze kennen, wat een treurnis.
Eigenlijk draai ik nooit meer iets van de Eurythmics. Moet het eens proberen. Niet met dit nummer.
Uit mijn RAN-dagen. Nabloei van een groot zanger - en toen was het afgelopen. Heb het laatst 'revived' - raar eigenlijk met muziek die je als nieuw gedraaid hebt. Your age is showing, gov'nor..
Dansvloer-recurrent. Niet hun beste, maar goed genoeg.
Er waren maar een paar exemplaren van in Amsterdam, en die laatste was gereserveerd. Maar ik moest en zou hem die avond draaien op RVZ. "Neem dan maar," zei de sympathieke platenhandelaar - het liep toch tegen zessen. Weken later stond hij 30 in Veronica's tipparade. Achach - toe ndeed het er nog toe om dit bij te houden.
Pieter Buijs wilde niet geloven dat ik dit nummer pas in 1986 voor het eerst gehoord heb - Herman's Hermits, Otis Redding - maar niet het origineel.
Toch draag ik geen spijkerbroeken.
Recurrent, maar het is dan ook niet uit de jaren tachtig.
Soul!
Nog zo'n band die ik nooit meer draai. Volgens mij ook niet uit de 80's, maar dat kan ik mis hebben. Hun beste en mij dierbaarste (Back on the chain gang) staat natuurlijk niet in deze lijst.
Northern-soulstijl midtempo - en voor de grap draai ik hem wel eens, en eigenlijk met alle genoegen. Puristen worden daar boos om, maar dat zoeken ze zelf maar uit.
Janet kon waar haar broer niet kon. Nog steeds leuk om te horen.
Vooral als recurrent.
Deze als laatste draaien in de nacht, met de studiodeur open - en dus met zicht op de slapende stad vanaf negen hoog, in de heldere lucht... Wat moet Veronica hier mee, viel hij even uit zijn droom over 1982.
Het stond weken nr.1 bij RVZ, en viel goed bij mensen die verder niets aan zwarte muziek deden. Kwam zeker door Aerosmith. Iets voor Stonesfans, lijkt mij. Heb er een punt van gemaakt het niet te draaien als het niet hoefde (niet dus).
Heroin chic, zo zag ik het laatst omschreven. Geen Stranglersnummer, maar het kan zelfs zijn populariteit in foute kringen doorstaan.
Gunst ja, deze heb ik op de RAN gedraaid. Moet hem toch weer eens beluisteren, herinner mij dit niet meer.
Liever het origineel natuurlijk, maar het blijft een kraker. Vooral als recurrent gedraaid.
Reden om op zoek te gaan naar het origineel, dat beschikbaar kwam door het spijkerbroekeneffect. Prachtige versie, ik durf te stellen: beter dan het origineel zelfs.
Dolf Jansen was de Springsteenman op RVZ, Annabelle draait hem nog steeds met genoegen.
Veel gedraaid vanwege de tekst met name. Nog steeds een dansvloerkraker.
Ook toen konden ze het niet laten zwarte muziek te coveren, maar doordat het origineel voldoende beschikbaar en bekend was kon het nu wel.
Heb Relax of niet zien staan of over het hoofd gezien in deze lijst. Maar deze Skaaireediomuziek doet het oo kveel beter bij de Veronicamensen. Ook dit zal wel ironisch bedoeld zijn geweest.
Bowie!
Volgens mij draaide alleen Gerrit Theuniisen deze.
Kemphaanplaat. Weet niet goed wat hij toevoegt aan Jimmy Cliff of Desmond Dekker.
Peter Bartlema zag het goed met dit nummer waar ik niets in zag toen hij er mee aankwam.
Annabelle draait hem nog wel eens.
Now we're talking... Opzetten maar weer eens.
Gunst ja... Houdbaar? Denk het niet - maar mischien te reviven.
Dat dit tot de mainstream is doorgedrongen...
Dit nummer is onlosmakelijk verbonden aan de dagen toen Uuk, de man achter RVZ, pal boven mij woonde. Radio Kemphaan bevond zich meestal bij mij. Uuk draaide dit vaak en graag, een teken dat hij in de lucht was, ik hoor er verder niets aan af, maar het is een radioherinnering. Als we niet boven elkaar gewoond hadden had de radiogeschiedenis in Amsterdam er heel anders uitgezien, en mijn leven en dat van vele anderen zeker ook.
Dr. Robert (Paula Scherpenzeel) was de Cure-vrouw. Annabelle draait deze nog wel eens.
Hm, tja, hoe klintie ook alweer? Met zo'n titel!
Henk Pardoel kwam er mee, en terecht. Nog steeds een kraker.
Alleen op single te vinden, bijzondere cover van een bijzonder nummer.
Annabelle was de Kate Bush-vrouw. Ik heb haar deze 12" gegeven, weet niet meer de gelegenheid (verjaardag?).
Ik heb hem, maar hoe klinktie ook alweer?
Stranglers nieuwe-stijl. Nog steeds goed.
Soft soul zoals we die met genoegen draaiden toen hij nieuw was - maar nu? Proberen misschien maar (deze notering belooft niet veel goeds).
Ja! Nog steeds!
Zijn beste single van toen, die nog steeds kan.
Stout! RVZ-hit die ik eigenlijk nooit (meer) draai.
Recurrent. Hoe goed hij was drong tot mij door toen ik hem in het homoprogramma bij GOT hoorde - dat was de enige plaats bij dat station waar je dit kon horen.
Ritme van onder andere Ready for love van Martha and the Vandellas en Lust for life vam Iggy Pop, zoals ik Marcel ooit achtereen heb horen aantonen. Het enige nummer van The Jam dat ooit tot de hoi polloi in Nederland is doorgedrongen. Pieter Buys was de Jam-man (leek in het begin ook op Paul Weller).
Soul! Houdbaar? Weet niet zeker.
Wat staat er eigenlijk ongelooflijk weinig hiphop in die lijst.
Hiervoor kan men mij nog midden in de nacht wakker maken...
Dat je deze volop kon draaien voordat ze die in Hilversum door hadden.
Pardoel was oorspronkelijk de Bananaramaman. Recurrent. Nog steeds goed.
To France, mag die ook? (was niet iedereen blij mee).
Dick-Jan was de Kid Creole-man op RVZ. Steve, de gastheer in Vaaghuyzen op zaterdag, is er nu lyrisch over, dus we draaien hem in de eerste plaats om hem te plezieren - blijkbaar alleen in Nederland doorgebroken destijds.
Nog steeds goed.
Op zaterdag 2 februari 1985 om 15.00 uur ging Radio GOT weg van de 95,5. Ik gaf geen seconde de tijd om de mensen over de lege frequentie te laten nasnikken. Het staat mij sterk bij dat dit een van de nummers was die ik vroeg in dat fameuze uur heb gedraaid. De zanger bleek later een onuitstaanbare relnicht - maar dat doet er niet toe - 95,5-geschiedenis!
Toch nog een Michael Jackson-nummer dus...
Niet algemeen. Recurrent.
Koude-Oorlogstreurnis. Niet houdbaar gebleken.
Deze juist wel. Hier hebben we het over RAN-tijden. Nog steeds graag gedraaid.
Daisy Bouterse (Rubia Goedhart) kwam hiermee aan. Mierzoet, maar dat paste wel bij haar, en gelukkig lang voordat de menigte het doorkreeg.
In de radioloze dagen 1987-88 kwamen de BeeGees zowaar met een goed nummer. Nooit gedraaid in zijn tijd, maar geschikt om te reviven (ook al staat het in deze lijst).
Nog steeds een dansvloerklassieker. Als zodanig gedraaid, toen en nu. Verder Kemphaanplaat (Pardoel?).
Ook nog steeds choooon!
Toen waren de dames nog (post)punky. Mooie holle sound in een cover van een swingnummer.
Het enige nummer in deze lijst dat ik "gebroken" heb, door het als gedoodverfde nieuwe single te introduceren. En dat werd hij op den duur. Onontkoombaar. En houdbare soul (al draai ik hem nooit meer).
Muziek van een freakerige jingle bij mijn programma, ingesproken en opgenomen door Rob van Ewijk (Dick-Jan Broer). Zou denken dat het te weird was voor de Hollandse oortjes, maar dat valt mee dus (of tegen).
Een grote hit, maar mooie blue eyed van mensen die uit de soulscene voortkwamen en dit hiermee niet verloochenden.
Uitmelken dat ene album.
Een van de eerste nummers die ik op SCORPIO gedraaid heb, herinner ik mij. Maar het was natuurlijk een RVZ-plaat. Eigenlijk ook blue eyed soul.
Hierop had de hele piratenscene van Amsterdam zich gestort - dansbaar, intrigerend, en 100% Kate Bush. Moet Annabelle eens vragen wat ze er (nu) van vindt.
Dat Yazoo in deze lijst staat - hebben die gasten het echt gedraaid destijds?
Nog steeds kippevel.
Idem dito - doen ze het er om?
Ook de antwoordsongs...
Peter Bartlema kwam hiermee uit Berlijn in 1982 en hij voorspelde dat het groot zou worden. Hij had gelijk, zoals wel vaker.
Zou hem weer eens moeten draaien.
RAN-tijden. Zou het weer eens moeten proberen.
Uitstekend - maar wat een armoe dat dit het enige "Afrikaanse" nummer in deze lijst is.
Uit de eerste edities van de RVZ-top-20. Overleeft ook de kleffe handjes van Veronica (wat vind je daar van, Jo?).
Recurrent, dansvloerkraker. Al snel moeilijk te vinden destijds overigens.
Hoeveel Pretenders moet een mens aankunnen?
Hun zwanezang, als ik het wel heb.
Ad Rem (Tom Prins) was de Nits-man. Hoorde dit bij het boek van Nooteboom?
Hoort bij de dagen dat ik niet meer op de Zilverberg woonde en ook mijn nachtprogramma kwijt was, dus dit draaide ik overdag. Mooie mix van weemoed en opgewekte dansbaarheid.
Recurrent. Is dit 80's?
Ook om keihard thuis over de kopfoon te beluisteren - superieur.
Vast wel.
Goed dansvloernummer nog steeds.
Jazzy of blue eyed, een van de vele ontdekkingen van Marcel.
O nee, niet weer de Eurythmics.
Gabba gabba hey! Rock 'n' roll is onsterfelijk.
Met tekstuele aanpassingen nog steeds van toepassing. Ik draai liever de Valentine Brothers nu, maar deze versie mag er zeker ook wezen.
Tja, waarom niet?
Feestnummer, nog steeds.
Eens een Princenummer met een sterke tekst.
Stomper, blijverdje.
Moet ik toch ook weer eens draaien.
Zie Always the sun.
Om te illustreren dat er toch verdomd weing soul in die lijst staat.
Veel gedraaid, maar vond er niet veel aan.
Superrots (Frans Bonte) kwam als eerste met U2 in 1980, later draaide Dolf Jansen ze consequent. En nog meer dan toen zeg ik: nee! nee! nee! en nog eens nee! Nee dus.
Ook niet aan mij besteed.
